Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

noch dürr

  • 1 aridus

    āridus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (areo), trocken, dürr, I) eig.: a) übh. (Ggstz. umidus, uvidus, liquidus), folia, Cic.: solum, Verg.: terra (Ggstz. terra satiata), Sen.: terra arida et sicca, Plin.: regiones umidae aridaeque, Sen.: lignum, Hor.: stramentum, Liv.: recrementa aridiora (Ggstz. umidiora), Gell. 17, 11, 2. – poet. (meton.), sonus, fragor, knatternder, knackender Schall (wie wenn trockenes Holz zerbrochen wird), Lucr. u. Verg. – subst., α) āridum, ī, n., das Trockene, Ggstz. 3, 12, 3: inducere colores in arido (auf die trockene Gipswand; Ggstz. inducere colores udo tectorio), Vitr. 7, 3, 8. – bes. der trockene Boden, naves in aridum subducere, Caes.: ex arido pugnam facere, Caes.: ex arido tela conicere, Caes.: m. Genet., quae humi arido atque arenoso gignuntur, Sall. Iug. 48, 3 (dazu Dietsch). – β) ārida, ae, f., das trockene Land (Ggstz. mare), Tert. adv. Marc. 2, 12. Vulg. genes. 1, 9; exod. 4, 9 u.a. – b) durch Hitze, Staub, Fieber trocken, lechzend, anhelitus, Ov.: viator, vor Durst schmachtend, Verg.: sitis, Lucr.: febris, Verg. – c) dürr an Wasser, regenlos, nubila, Verg. georg. 3, 197. – d) dürr = sast- u. fleischlos, mager, nates, Hor.: crura, Ov. – Plur. subst., exsiccati atque aridi, ausgetrocknete u. dürre Menschen (Ggstz. pituitosi et quasi redundantes), Cic. de fat. 7. – II) übtr.: a) v. der Lebensweise, mager, dürftig, victus, Cic.: vita, Cic. – u. v. Menschen, dürftig, arm, cliens, Mart. 10, 87, 5. – b) zäh-knauserig, senex, Plaut.: pater, Ter. – c) geistig trocken, α) v. der Darstellung, trocken, saftlos, ohne Frische des Vortrags (Ggstz. copiosus), genus orationis, Cic.: libri aridissimi, Tac. dial. 19. – übtr. v. Redner selbst, rhetor, Sen.: magister, Quint.: oratores aridi et exsuci et exsangues, Quint. – β) noch dürr = noch nicht durch Wissen befruchtet, ne scilicet sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur, aller Kenntnisse bar u. ledig, Suet. gr. 4. – / Synkop. ārdum = aridum, Lucil. sat. 27, 40.

    lateinisch-deutsches > aridus

  • 2 aridus

    āridus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (areo), trocken, dürr, I) eig.: a) übh. (Ggstz. umidus, uvidus, liquidus), folia, Cic.: solum, Verg.: terra (Ggstz. terra satiata), Sen.: terra arida et sicca, Plin.: regiones umidae aridaeque, Sen.: lignum, Hor.: stramentum, Liv.: recrementa aridiora (Ggstz. umidiora), Gell. 17, 11, 2. – poet. (meton.), sonus, fragor, knatternder, knackender Schall (wie wenn trockenes Holz zerbrochen wird), Lucr. u. Verg. – subst., α) āridum, ī, n., das Trockene, Ggstz. 3, 12, 3: inducere colores in arido (auf die trockene Gipswand; Ggstz. inducere colores udo tectorio), Vitr. 7, 3, 8. – bes. der trockene Boden, naves in aridum subducere, Caes.: ex arido pugnam facere, Caes.: ex arido tela conicere, Caes.: m. Genet., quae humi arido atque arenoso gignuntur, Sall. Iug. 48, 3 (dazu Dietsch). – β) ārida, ae, f., das trockene Land (Ggstz. mare), Tert. adv. Marc. 2, 12. Vulg. genes. 1, 9; exod. 4, 9 u.a. – b) durch Hitze, Staub, Fieber trocken, lechzend, anhelitus, Ov.: viator, vor Durst schmachtend, Verg.: sitis, Lucr.: febris, Verg. – c) dürr an Wasser, regenlos, nubila, Verg. georg. 3, 197. – d) dürr = sast- u. fleischlos, mager, nates, Hor.: crura, Ov. – Plur. subst., exsiccati atque aridi, ausgetrocknete u. dürre Menschen (Ggstz. pituitosi et quasi redundantes), Cic. de fat. 7. – II) übtr.: a) v. der Lebensweise, mager, dürftig,
    ————
    victus, Cic.: vita, Cic. – u. v. Menschen, dürftig, arm, cliens, Mart. 10, 87, 5. – b) zäh-knauserig, senex, Plaut.: pater, Ter. – c) geistig trocken, α) v. der Darstellung, trocken, saftlos, ohne Frische des Vortrags (Ggstz. copiosus), genus orationis, Cic.: libri aridissimi, Tac. dial. 19. – übtr. v. Redner selbst, rhetor, Sen.: magister, Quint.: oratores aridi et exsuci et exsangues, Quint. – β) noch dürr = noch nicht durch Wissen befruchtet, ne scilicet sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur, aller Kenntnisse bar u. ledig, Suet. gr. 4. – Synkop. ārdum = aridum, Lucil. sat. 27, 40.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aridus

См. также в других словарях:

  • Dürr-Kessel — Dürr Kessel, ein nach dem Einkammersystem gebauter Wasserrohrdampfkessel. [155] Er wird meistens mit zwei Oberkesseln ausgeführt, die unter sich und mit der Wasserkammer durch Stutzen in Verbindung stehen. Zur Beförderung eines lebhaften… …   Lexikon der gesamten Technik

  • dürr — 1. a) verdorrt, vertrocknet; (südd., schweiz. ugs.): rösch; (Forstwirtsch.): abständig. b) ausgedorrt, ausgedörrt, ausgetrocknet, eingetrocknet, trocken, unfruchtbar, verdorrt, vertrocknet, wüstenhaft; (ugs.): knochentrocken; (Geogr.): arid. c)… …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Balcke-Dürr — Rechtsform GmbH Gründung 1894 (Balcke) in Bochum bzw. 1883 (Dür …   Deutsch Wikipedia

  • Balcke Dürr — Unternehmensform GmbH Gründung 1894 (Balcke) in Bochum bzw …   Deutsch Wikipedia

  • Ernst Kaspar Dürr — Ernst Caspar Dürr: Einweihung der Kapelle durch Kurfürst Johann Georg II. von Sachsen Ernst Caspar Dürr (* um 1640; † um 1700) war ein deutscher Medailleur. Leben Die Lebensdaten von Ernst Caspar Dürr sind unbekannt. Er erlernte das Handwerk des… …   Deutsch Wikipedia

  • Ernst Caspar Dürr — Ernst Caspar Dürr: Einweihung der Kapelle durch Kurfürst Johann Georg II. von Sachsen Ernst Caspar Dürr (* um 1640; † um 1700) war ein deutscher Medailleur. Leben Die Lebensdaten von Ernst Caspar Dürr sind unbekannt. Er e …   Deutsch Wikipedia

  • Gustav Dürr — (* 29. Mai 1853 in Lindau (Bodensee); † 14. Februar 1908 in Düsseldorf) war ein deutscher Ingenieur, Unternehmer und Erfinder des Dürr Kessels Sein Vater Josef Dürr (1803–1882) war Oberzollrat im Staatsdienst und Vorsitzender der Bodenseekommissi …   Deutsch Wikipedia

  • Ludwig Dürr — (um 1900) Ludwig Dürr (links) in Berlin, 1928 …   Deutsch Wikipedia

  • Werner Dürr — Werner Dürrson (Pseudonym: Werner Dürr; * 12. September 1932 in Schwenningen am Neckar; † 17. April 2008 auf Schloss Neufra bei Riedlingen[1]) war ein deutscher Schriftsteller. Inhaltsverzeichnis 1 Leben und Werk 2 …   Deutsch Wikipedia

  • Friedrich Dürr — (* 30. August 1843 in Cannstatt; † 14. Oktober 1926 in Heilbronn) war deutscher Pädagoge und Geschichtsforscher. Inhaltsverzeichnis 1 Biografie 2 Werk 3 Würdigung …   Deutsch Wikipedia

  • Schadschar ad-Durr — (arabisch ‏شجر الدر‎ Schadschar ad Durr, DMG Šaǧar ad Durr; † 12. April[1] oder 2.[2]/3. Mai[3] 1257) war für wenige Tage im Jahr 1250, vom 2. Mai bis 31. Juli, die erste und bis heute einzige selbstständige Herrscherin des islamischen …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»